Prawo krytyki. O nowoczesnym i ponowoczesnym pojmowaniu literatury

Książka – na wybranych przykładach – zarysowuje rozmaite sposoby pojmowania literatury i literackości, wpisane w twórczość m.in. Stanisława Brzozowskiego, Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza, Teodora Parnickiego, Tadeusza Różewicza oraz pisarzy współczesnych (M. Witkowski, M. Sieniewicz, J. Dehnel i in.). Autor krytycznie odnosi się do postaw, które konserwują literaturę jako wyosobnioną sferę dyskursywną, a zarazem odrzuca – dominujące wśród dzisiejszych autorów – nastawienie konformistyczne. Bliskie są mu natomiast praktyki subwersywne, które dążą do przewartościowania, przemieszczenia, komplikacji tak w całej przestrzeni społecznej, jak też – w odniesieniu do rozumienia tego, czym jest (powinna być) literatura. Książka stanowi tyleż wykład, co praktyczną ilustrację autorskiej koncepcji krytyki, która – zdaniem Uniłowskiego – polega na interwencyjnym geście podziału, realizuje się poprzez spór, sprzyja różnorodności i autentyczności postaw publicznych.