wstęp – Tadeusz Sławek
posłowie – Aleksander Nawarecki
Prezentowana książka to wybór esejów dwojga autorów prezentujących odmienne nieco, acz uzupełniające się spojrzenia na kwestię Śląska, tożsamości jego mieszkańców, złożoności jego dziejów, uwikłań historycznych. Różnorodność, różnokierunkowość, różnodyscyplinarność to teza tej książki, a każde z pary Autorów ma sobie właściwy styl. Zbigniew Kadłubek – filolog klasyczny i erudyta – jest bardziej radykalny czy gwałtowny w sądach – zdania dobitne, czasem aforystyczne, czasem emocjonalne. W tekstach Aleksandry Kunce – kulturoznawcy, postmodernistki – więcej terminologii, scjentycyzmu, zrytmizowania i wyliczeń.
Publikacja jest wyrazem trudnej nieraz miłości do Śląska, zrodzonej więzi z nim i nim fascynacji. Celem Autorów nie jest przekonanie Czytelnika do jednej wizji Śląska, lecz uzmysłowienie, jak wielkim wysiłkiem jest „zrozumieć miejsce”. Dialog i dwa punkty widzenia książkę tę ożywiają, ubarwiają, dodają dynamiki.
