Książka ta stanowi ważną pozycję z zakresu wiedzy o stosunkach polsko-włoskich. Ważną z kilku powodów. Po pierwsze, jest to ujęcie monograficzne, nastawione na analizę utworów poetyckich. Po drugie, analiza ta dotyczy utworów wybitnych i interesujących. Dość wymienić poemat Słowackiego „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu” lub poemat Tadeusza Różewicza „Et in Arcadia ego” poświęcony Neapolowi i współczesnym Włochom, dalekim od romantycznej arkadii artystów i poetów. Po trzecie, w swych analizach autorka skupiła się na wydobyciu walorów poznawczych i artystycznych wierszy dotyczących Neapolu i Zatoki Neapolitańskiej, słynącej – jak Capri czy Sorrento – z niezwykłych walorów krajobrazowych i malowniczości architektury miejskiej, wtopionej w piękno natury. Poeci polscy zaglądali tu często i chętnie. Niektórzy, jak Krasiński czy Asnyk zatrzymywali się w Neapolu na dłużej.
Materiał okazał się obfity i nader ciekawy, ponieważ neapolitańskie wiersze takich autorów, jak Konopnicka, Asnyk, są wyrazem wielkiego przeżycia motywów lirycznych i opisowych.
Publikacja ta jest plonem pobytu autorki w Neapolu w latach 1994–2005. Stanowi ona znaczącą pozycję, która dotyczy percepcji Włoch w literaturze polskiej, a zarazem problematyki podróży jako ważnego tematu literackiego.
Czytelnika uderzy bardzo dobra znajomość problematyki neapolitańskiej, pogłębionej o refleksję historyczną. Książka zwróci też uwagę trafnością i subtelnością analiz tekstów poetyckich a także jasnością ujęcia i dbałością o styl.
