Znaki korektorskie

Jak wszystko w edytorstwie i typografii, również sposób wprowadzania/ nanoszenia  zmian w wydrukowanym tekście  jest uregulowany  przyjętą normą. Nanosząc poprawki, stosujemy znaki korektorskie określone normą PN-72/P-55036. Ich stosowanie pozwala uniknąć nieporozumień pomiędzy osobami odpowiedzialnymi za pracę nad przygotowaniem publikacji do druku. Oczywiście jest to tylko środek do tego, aby nasze poprawki zostały właściwie zrozumiane i choć na początku znaki korektorskie mogą się wydawać nieco skomplikowane, to bardzo szybko docenimy ich walory.  Oto przykład zastosowania podstawowych znaków korektorskich w praktyce:

Poniżej przedstawiamy najważniejsze znaki korektorskie, warto jednak zapamiętać dwie ważne zasady. Po pierwsze, znak korektorski wstawiamy w tym miejscu tekstu, w którym  występuje błąd,  następnie powtarzamy znak na marginesie wydruku a obok niego podajemy, w jaki sposób poprawić błąd. Po drugie, staramy się podawać poprawki na marginesie przy wierszach, w których występują błędy - jeśli błąd występuje w linijce drugiej kolumny tekstu, na marginesie wstawiamy  znak i legendę na wysokości tejże linijki.

Typy błędów:

1. Zamiana lub wstawienie litery w wyrazie, znaku lub cyfry (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)

2. Zamiana kilku kolejnych liter lub całych wyrazów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)

3. Usunięcie zbędnej litery, wyrazów, wierszy lub innych elementów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)

4. Wstawienie jednego lub kilku wyrazów (po lewej: formy stosowanych znaków korektorskich, po prawej: zastosowanie znaków w praktyce)