Przepisy na przypisy
Niebawem zmienią się standardowe opisy bibliograficzne obowiązujące w Wydawnictwie UŚ.
Szanowni Państwo, biorąc pod uwagę, iż pragniemy wydawać Państwa książki szybciej i sprawniej, serdecznie prosimy o zapoznanie się z wymaganymi przez nas zasadami przygotowania przypisów bibliograficznych.
Podstawowy adres bibliograficzny
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. Warszawa 2008, s. 35.
Zapis imion i nazwisk
W przypisach dolnych bądź końcowych nie stosujemy pełnych imion autorów, a jedynie podajemy tę informację w formie skróconej – inicjał [kropka]. Jeśli autor cytowanej pracy posługuje się dwoma imionami, zapis inicjałów przybiera postać np. J.A. Kowalski. Zgodnie z zasadami polskiej normy edytorskiej pomiędzy inicjałami nie powinna znajdować się spacja. Ta sama zasada dotyczy zapisu imion pisanych z łącznikiem, np. H.-G. Gadamer. Sugerujemy, aby wszelkie nazwiska występujące w adresach bibliograficznych oznaczać konsekwentnie kapitalikami. Aby to zrobić, wystarczy zaznaczyć nazwisko np. autora i wcisnąć skrót klawiaturowy shift + ctrl + k (skrót dla programu MS Word). Bardzo prosimy o niewyróżnianie nazwisk wstawianiem pomiędzy litery nazwiska spacji! Prosimy również o niestosowanie zapisu nazwisk wersalikami (duże litery).
Informacja o wydawcy
Jeśli chcesz wzbogacić adresy bibliograficzne o informację o wydawcy publikacji, podawaj ją według następującego wzoru:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008, s. 35.
Pamiętajmy o konsekwencji zapisów: jeśli w jednym rozdziale pracy przypisy będą zawierały informację o wydawcy, w kolejnych rozdziałach informacji takiej nie może zabraknąć.
Fragment z książki
Jeśli chcemy zapisać fragment książki, np. jedną z rozpraw z książki danego autora, adres bibliograficzny powinien być skonstruowany według wzoru:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. W: Idem: Górny Śląsk — wczoraj i dziś. Warszawa 2008, s. 35—48.
Artykuł z pracy zbiorowej
Jeśli podajemy wybrany artykuł, który znalazł się w pracy zbiorowej, adres bibliograficzny powinien przyjąć postać:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. W: Górny Śląsk — wczoraj i dziś. Red. J. Nowak, B. Malinowska-Kern. Warszawa 2008, s. 35—48.
Informacja o tłumaczu
Jeśli książka, na którą powołujemy się w pracy, jest przekładem z języka obcego, w adresie bibliograficznym musi znaleźć się informacja o tłumaczu. Skonstruujmy zatem przypis według wzoru:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. Przeł. K. Adamska. Warszawa 2008.
lub
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. Tłum. K. Adamska. Warszawa 2008.
Powtórzenie źródła
Jeśli powołujemy się na źródło, które zostało podane w poprzednim przypisie, adres bibliograficzny powinien przyjąć postać:
Ibidem, s. 35.
Jeśli podajemy adres bibliograficzny, który już wcześniej w danym rozdziale pracy był podawany, stosujemy tzw. opis skrócony, który powinien przyjąć postać:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska..., s. 45.
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. W: Górny Śląsk – wczoraj i dziś..., s. 35–48.
M. Malinowska: Wpływy czeskie w sztuce Górnego Śląska. W: Górny Śląsk – wczoraj i dziś..., s. 56–67.
Jeżeli do książki odwoływaliśmy się wcześniej – lecz nie w ramach danego rozdziału – musimy przywołać pełny opis bibliograficzny.
Odradzamy stosowanie skrótu op.cit. (opus citatum). Jeśli nasze przypisy są skonstruowane w ten sposób, czytelnik, kiedy znajdzie tak zapisany adres bibliograficzny, będzie musiał przekartkować całą pracę, aby znaleźć właściwy, pełny opis publikacji.
Tekst z czasopisma
Jeśli podajemy źródło artykułu, który opublikowany został w czasopiśmie, adres bibliograficzny powinien zostać zapisany:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. „Górny Śląsk – wczoraj i dziś” 2008, nr 4 (120), s. 35–45.
Jeśli jednak powołujemy się na artykuł z dziennika, zapiszemy go następująco:
J. Kowalski: Prośba brzmiała: przeczytaj. „Gazeta Wyborcza”, 27.01.2007, s. 17.
Jeśli podajemy źródło artykułu, który opublikowany został w wydawnictwie ciągłym, adres bibliograficzny powinien zostać zapisany:
J. Kowalski: Historia Górnego Śląska. W: „Górny Śląsk Wczoraj i Dziś”. T. 8. Red. J. Nowak, B. Malinowska-Kern. Warszawa 2008, s. 35—48.
Przypisy w systemie amerykańskim
W części prac stosowany jest system tzw. „amerykański”. W bibliografii końcowej adresy publikacji powinny przybrać zapis:
Adamczyk A.F., 1990: Wpływ górnictwa na wody podziemne. „Socjologia” z. 32, s. 41–46.
Adres bibliograficzny w systemie „amerykański” w odwołaniach w tekście powinien być zapisywany:
A.F. Kowalski (2002) lub (Kowalski, 2002) bądź (Plan sytuacyjny..., 2001).
Jeśli chcemy uzupełnić przypis w tekście o informację dotyczącą strony, możemy zrobić to albo podając numer strony po przecinku ze skrótem s. lub też po dwukropku wpisać numer strony:
(Kowalski, 2002, s. 15)
(Kowalski, 2002: 15)
Uwaga
Chcąc wstawić przypis dolny bądź końcowy w edytorze tekstu, prosimy pamiętać o konieczności użycia funkcji WSTAW PRZYPIS. Przypominamy, że wpisania cyfry (odnośnika przypisu) w tekście i umieszczenie adresu bibliograficznego na końcu pracy jest nieprawidłowe!
